به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری «حوزه»، آیت الله سید ابوالحسن نقوی معروف به منّن و ملقب به ممتاز العلماء فرزند آیت الله سید محمد ابراهیم نقوی شمس العلماء از خاندان اجتهاد بود.
بنا به گفته فرزند وی آیت الله سید علی نقی ، در تاریخ ۲۸ صفر سال ۱۲۹۹ هـ. ق در شهر بمبئی چشم به جهان گشود.
وی برای اولین بار در سن هفت سالگی در سال ۱۳۰۵هـ. ق همراه با پدرش به زیارت عتبات عالیات مشرف شد.
او مجتهدی مسلم و فقیه زمان خویش بود. هوش و حافظه‌ای قوی داشت. زحمتکش و دارای اخلاق خوبی بود. صلاحیت وی مورد تأیید همگان قرار گرفته بود. مهارت او در فقه و اصول باعث شهرت عجیب او شده بود.
در شهر لکهنو پیش اساتید بزرگ و مجربی از جمله استاذ العلماء سید سبط حسین، بحر العلوم علامه علّن و قدوة العلماء أقا حسن درس خواند.
در سال ۱۳۲۷ھ. ق برای تحصیل در مراحل عالی عازم نجف اشرف شد و در آنجا نزد اساتیدی چون شیخ الاسلام آیت الله فتح الله اصفهانی، آیت الله علی گنابادی، آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی و آیت الله مصطفی کاشف الغطاء تلمذ نمود.
او دارای آثار علمی متعددی از جمله التجزّی فی الاجتهاد، البرق الومیز فی منجزات المریض و حاشیة کفایة الاصول شرحی عمده بر علم اصول می‌باشد.
در سال ۱۳۳۲هـ. ق از نجف اشرف به وطن خود بازگشت و در مدرسه ناظمیه لکهنو و مدرسه واعظین آنجا به تدریس پرداخت و شاگردان فراوانی را تربیت نمود.
او پنج پسر به نام‌های آیت الله سید علی نقی نقن، آیت الله سید کاظم، مولانا سید باقر، سید مرتضی و سید عبدالحسین داشت.
علامه ابوالحسن نقوی در یکم ذی الحجه سال ۱۳۵۵ هـ. ق در شهر لکهنو وفات نمود و در حسینیه سید تقی (خارج مسجد) به خاک سپرده شد.
منبع: نجوم الهدایه، تحقیق و تألیف مولانا سید غافر رضوی فلک چهولسی و مولانا سید رضی زیدی پهندیروی، ج۳، ص ۳۱ - دانشنامه اسلام اینترنشنال نور میکروفیلم دهلی ۲۰۲۰ء
